Sokaktayım… (111.)

Sokaktayım… (111.)

Kimsesiz, bir sokak ortasındayım…
Yapayalnız ve kuytu gecede… yürüyorum…
Bağrım yanıyor, hüzün doluyum…
Kimsesiz sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Hüzünlüyüm, yüreğim yangın yeri…
Sokaktayım, kimsesiz… yürüyorum…
An gelir sende yitik düşlerimi arıyorum ;
Baktığım her yerde, hayalini görüyüyorum…


Gece karanlık, soğuk ve puslu….
Ve ben kimsesiz… Sende yürüyorum…
Vuslata ermek için yırtarken karanlığı…
Sokak ortasında yalnız ben üşüyorum…
Ben sende kimsesiz…Yürüyorum…

Her tarafta ölüm kokan bir sessizlik…
Ben yürüyorum…Kimsesiz bir sokak ortasında…
Yağmur bulutları lif lif sararken ruhumu;
Sokak lambalarının ışığında aydınlanıyorum…
Ben kimsesiz… Sokak ortasında yürüyorum…


Sükut etmiş sende bütün bir varlık…
Ben sende kimsesiz…yürüyorum…
Ve sen karanlık sokak! vuslatım sende..
Ben sende kimsesiz… yürüyorum…
Aslında ben kendimi arıyorum…


Karanlıklar, sende örtsün yalnızlığımı…
Ben yalnız… Sende yürüyorum…
Her gece sokak ortasında yıldızları sayarken…
Ben sende kimsesiz… Yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…

Yalnızlığım döndürüyor başımı…
Sokak ortasında, mevsim yaz… Ben üşüyorum…
Ben sende kimsesiz … yürüyorum…
Etraf sessiz … Ben gölgemden ürküyorum…
Gördüğüm hayalinle, sensizlikten ürperiyorum…

Yolumun sonunda vuslat arıyorum…
Kimsesiz bir sokak ortasında… yürüyorum…
Visalin sağnak sağnak kuşatırken ruhumu ;
Artık korkmuyorum sararıp solmaktan...
Suyun yanması gibi yanarken bu bedenim;
Ben sende sonsuzluğa eriyorum...
Yüreğimden gelen sese cevap ver!
Kimsesiz bir sokak ortasında… yürüyorum…
Ayak sesimi yalnız ben duyuyorum…



Yücel Demirtaş
19 Şub. 09